۱۳۹۱ آذر ۲۳, پنجشنبه

گواهی نامه توی مونترال


 دیروز بعد از 12 روز رانندگی بدون گواهی نامه توی مونترال امتحان رانندگی رو قبول شدم و گواهینامه گرفتم. در مورد نحوه امتحان و مسائل مربوط به اون  بابک عزیز توضیح کاملی داده که میتونید اینجا اونها رو بخونید. (در همینجا از ایشون تشکر میکنم).
 من فقط این نکات رو درمورد امتحان آیین نامه اینجا براتون میگم.
1- پیرو کاغذ بازی های مونترالی و صبر زیاد ایشان، زمانی که زنگ میزنید برای گرفتن وقت امتحان اصولا 40 تا 60 روز بعد به شما وقت میدن. حالا اگه مثل من تو ماه چهارم ورودتون زنگ بزنین و اوایل ماه ششم از ورودتون به شما وقت بدن  برای امتحان، و خدایی ناکرده امتحان رو قبول نشید، زمان بعدی امتحان 28 روز بعد یعنی ماه هفتم خواهد بود  و معمولا امتحان عملی هم دو سه روز بعدش انجام میشه .
 خلاصه کلام اگه ماشین خریدید و دارید از گواهینامه ایرانتون تو مونترال استفاده میکنید تو همون دو سه ماه اول  پروسه رانندگی رو شروع کنید که اگه یه بار هم رد شدید تایم برای امتحان مجدد داشته باشید. اگه هم ماشین نخرید که تا شش ماه وقت دارید که پروندتون رو تشکیل بدید. یعنی باید حداکثر تو ماه پنجم زنگ بزنید و برید برای تشکیل پرونده  و گرنه باید پروسه گواهی نامه رو از اول مانند کسی که اصلا گواهینامه نداشته شروع کنید که داستان متفاوتی داره که در ادامه پست مینوسم.

  2- اگه قصد دارین با ماشین خودتون امتحان رو بدید قبلش از سلامت چراقها ، راهنما، بوق و ترمز دستی مطمئن بشید چون قبل از شروع ممتحن اونها رو با دقت چک میکنه.

موارد بالا صرفا برای دوستانی هست که بیش از سه سال از تاریخ صدور گواهی نامشون میگذره، اونهایی که کمتر از سه ساله که گواهی نامه دارن و یا اصلا گواهینامه نگرفتن یا بیش از شش ماه از لندینگشون میگذره باید پروسه گواهینامه کبک رو از ابتدا شروع بکنن، به طور خلاصه این پروسه 13 ماه طول میکشه و 900 دلار هم هزینه خواهد  داشت.
شاد و سلامت باشید.

۱۳۹۱ آذر ۲۱, سه‌شنبه

اپراتور یا کارشناس، تکنسین یا مهندس، مسئله این است (کالج یا دانشگاه )


اینجا کالج رفتن خیلی آسونه و شامل وام و بورس هم میشه اما در موردش باید زیاد تحقیق کرد، متاسفانه توی وبلاگهای ایرانی خیلی تبلیغ کالجها رو میکنن چون میتونی یه دوره یکساله بری کالج و به راحتی هم کار پیدا کنی ولی یه امای بزرگ داره که کسی زیاد در موردش صحبت نمیکنه، درسته که کالج کوتاه مدت و کارهم براش زیاده (البته در بهترین حالتها 90% شانس کار داری) اما پایه حقوقی که با مدرک کالج میدن خیلی پایینه و معولا زن و مرد هردو باید کار کنن تا اوضاع خیلی مرتب باشه.
در مورد کالج ابن رو هم بگم که اگه خیلی مرتبط با رشته کاریت و لیسانست باشه و فقط به عنوان یه دوره گذر در نظر گرفته بشه و نهایتا کمک کنه تا با لیسانست کار پیدا بکنی شاید مفید باشه البته تو کالج هم شاگردیها بین 16 تا 20 سال هستند عموما و تو مستر از 24 به بالا.
_اینها برداشت شخصی من از شرایط اینجاست و ممکنه 100% اشتباه باشه_

شاد و پیروز باشید

۱۳۹۱ آذر ۱۲, یکشنبه

آیا کار مهندسی در مونترال یافت می شود؟ بلی (چرا که نه)

قبلا نوشته بودم که دو ماه و نیم بعد از ورود به مونترال یه کار خوب جنرال پیدا کرده بودم ( اپراتور(کارگر) ماشین تزریق پلاستیک). تا دو هفته پیش هم 3 روز در هفته اونجا کار میکردم و دو روز رو هم دانشگاه می رفتم._البته دانشگاه من 4 روز در هفته بود که دو روز از ساعت 6 تا 10 شب و دو روز از 1.5 ظهر تا 10 شب_. هم کار برام سخت بود هم دانشگاه ولی خوب پیش رفت.
اما اصل داستان اینکه دو هفته پیش بلا خره رزومه فرستادن های من به بار نشست و تو یه شرکت خوب و بزرگ توی مونترال استخدام شدم با عنوان شغلی مهندس، و حقوق و مزایای مهندسی.( خدا رو شکر). شانس خوب دیگم هم این بود که خودشون تاریخ شروع به کار رو 3 دسامبر مشخص کرده بودن و این یعنی درس های این ترمم تموم و عدم تداخل با کلاسهای دانشگاه. انتخفاب واحد ترم بعد رو هم انجام دادم و 9 واحد رو سه روز در هفته از ساعت 6 تا 10 شب برداشتم. یعنی ترم بعد هم تمام وقت کار میکنم هم تمام وقت دانشگاه میرم.( در عنفوان 33 سالگی کلی حس جوانی بهم دست داده).
مراحل استخدام هم به صورت زیر بود:
تماس از طریق ایمیل دو هفته بعد از فرستادن رزومه و دادن تاریخ مصاحبه تلفنی
انجام مصاحبه تلفنی 30 دقیقه به انگلیسی و 10 دقیقه فرانسه
3 روز بعد، دریافت ایمیل مصاحبه حضوری برای یک هفته بعد
مصاحبه تکنیکال 1 ساعت انگلیسی و 15 دقیقه فرانسه
3 روز بعد، دریافت ایمیل مصاحبه دوم حضوری برای سه روز بعد
مصاحبه تکنیکال 1.15 ساعت انگلیسی و 10 دقیقه فرانسه و 30 دقیقه بررسی جاب آفر  و تمام.

شاد و پیروز باشید

۱۳۹۱ آذر ۱, چهارشنبه

وام و بورس و نکاتی در مورد دانشگاه ETS


زمانی که در ایران بودم چند تا نکته در مورد دانشگاه ها توی مونترال بود که من توی وبلاگها نتونستم پیدا کنم کسی هم جوابی به سوالاتم تو وبلاگش نداده بود. اینجا فقط میخوام اون نکات رو بنویسم، اطلاعات کلی تر رو می تونید توی وبلاگ علی رضای عزیز پیدا کنید.
اولین نکته در مورد زمان ثبت نام در دانشکده پلی تکنیک و دانشکده ETS هست. داخل وب سایت اونها آخرین زمان برای اپلای اخر ماه اپریل هست. اما ما تازه اول جون رسیدیم مونترال و تا کارهای اولیه رو انجام دادیم شد نیمه ماه، البته من کلا فکر میکردم که ترم پاییز رو از دست دادم و باید برای ترم زمستون اپلای کنم.
ولی من شانسم رو امتحان کردم و برای هر دو دانشگاه اپلای کردم و بعد هم با ایمیل پیگیری کردم و اونها هم جواب دادن که اگه الان تو مونترال هستی مشکلی نیست و پروندت بررسی خواهد شد. البته برای اثبات اینکه من تو مونترال هستم هر دو دانشکده ازم کپی برگه لندینگ رو خواستند که من براشون دستی بردم دانشگاه. هر دو هم تقریبا هفته اول جولای بهم جواب دادن که اولی از دانشکده پلی تکنیک بود که بهم پذیرش نداده بودن و دومی از ETS بود که بهم پذیرش داده بود ولی با کلی شرط و شروط، که البته مهمترین اونها شرط معدل برای ترم اول بود که باید 3/4.3 باشه. برای مدرک زبان فرانسه هم بهم تا آخر ترم دو وقت دادن که براشون بفرستم. اینجا باید اضافه کنم که من 10 سال پیش لیسانسم رو با معدل 12.35 گرفته بودم و کلا امیدی برای پزیرش نداشتم  اما ETS  با توجه به رزومم و با اون شرایط بهم پزیرش داد.

در مورد وام و بورس:

وبلاگ های دیگه مفصل در مورد مبلغ ابن وام و بورس نوشتن و خودتون هم میتونید از اینجا با توجه به شرایط مبلغی که بهتون تعلق میگیره رو حساب کنید.
اما چطور باید درخواست بدبد و چقدر طول میکشه تا بهتون پرداخت بشه داستان دیگه ای که براتون میگم:
1- اول بابد منتظر گرفتن پزیرش از دانشگاه باشید و دقت کنید که رشته شما شامل وام و بورس میشه یا نه (این مطلب رو میتونید از دانشگاه بپرسید)
2- سایت وام و بورس کبک قسمت انلاین برای فرستادن درخواست وام و بورس داره ولی اگه شما هم مثل من مهاجر تازه وارد باشید نمیتونید از این سرویس استفاده کنید. به علت اینکه همه کارها با یک کد دانش آموزی انجام میشه که  خوب ما اون رو نداریم و برای گرفتن اون کد باید ار اینجا فرمهای مربوطه رو دانلود کنید و به صورت دستی پرکنید و با مدارکی که خواسته با پست بفرستید. توجه داشته باشید مدارک باید مهر کپی برابر اصل داشته باشند. این کار رو دفاتر مهاجرت کبک مجانی براتون انجام میدن.
3- بعد از حدود 40 روز براتون کد دانش آموزی فرستاده میشه و از حالا میتونید از سرویس انلاین هم استفاده کنید. (اگه البته تمام مدارک رو کامل پست کرده باشید وگرنه براتون در کسری ها رو میفرستن و دوباره باید 40 روز دیگه صبر کنید)
4- اگر متاهل باشید در این مرحله باید همسر شما در سرویس آنلاین سایت با انتخاب گزینه همسر وارد سایت بشه و فرمهای مربوطه رو پر کنه.(این فرما در مورد اطلاعات مالی همسر شماست)
5- از اینجا به بعد دیگه باید بین 40 روز تا دو ما منتظر باشید تا فرمهای وام و بورس شما بیاد دانشگاه. بعد از اینکه نامه شما به دست دانشگاه رسید اونها به شما اطلاع میدن که برید و اون رو بگیرید.( توصیه میکنم در تمام مراحل از شماره 1 تا اینجا با این دفتر هماهنگ باشید.
6- نامه وام و بورس رو به بانک خودتون میبرید تا اونها مبلق وام رو ماهانه به حساب شما واریز کنن. این مرحله هم حدود 10-15 روز زمان میبره.

۱۳۹۱ شهریور ۱۳, دوشنبه

اجاره موقت آپارتمان در مونترال

اول از همه روز کارگر رو به همه و خودم تبریک میگم. ولی کلا هنوز نمیدونم چرا اینجا 3 سپتامبر روز کارگر هستش ولی به هرحال ما که بخاطرش تعطیل هستیم.
در مورد اجاره مکان موقت برای شروع زندگی توی مونترال راهای گوناگونی هست که یکیش و ساده ترینش اجاره هتل هست برای یک یا دوهفته و بعد اجاره یه آپارتمان برای یک سال. دو هفته هم به نظر من زمان مناسبی هست برای پیدا کردن آپارتمان مناسب توی مونترال. اما ما این کار رو نکردیم.
 اینجا توی مونترال هر کسی که قرارداد اجاره رو امضا کنه دیگه امکان پایان دادن قرارداد رو پیش از موعد نداره ولی این حق رو داره که خونه رو به کس دیگه ای واگزار کنه که به اون sublet  میگن. و یسری خونه هم هست که کلا صاحب خونه برنامش هست که فقط یک یا دو ماه اون رو اجاره بده این مدل اوایل تابستون و در پایان ترم های تحصیلی زیاد پیش میاد چون دانشجو ها ممکنه اون ترم رو درس یرندارن و برگردن به کشور خودشون و فقظ برای 2 یا 3 ماه اونجا رو اجاره بدن. اگه شما هم بتونید یکی از این خونه ها رو برای شروع پیدا کنید هزینه شما به نسبت هتل خیلی کمتر میشه و زمان بیشتری برای پیدا کردن خونه دارید و یا شاید اگه یه خونه sublet رو گرفته باشید و ازش خوشتون باید میتونید همون رو برای یک سال دیگه هم قرارداد ببندید این گزینه یه مزیت دیگه هم داره، که اگه کسی که خونه رو به شما واگزار میکنه مدت زیادی اونجا ساکن بوده باشه معمولا اجاره کمتری به نسبت اجاره معمول می پردازه که شما هم برای تمدید اجاره بر مبنای همون اجاره تمدید خواهید کرد. (بعضا تا ماهی 150-200 دلار یا بیشتر ممکنه براتون ارزانتر باشه).
ما یک ماه قبل از امدن به مونترال از ظریق سایت craigslist دو تا آپاتمان رو که قیمت و شرایطش به ما میخورد انتخاب کردیم و از دوستمون که ساکن مونترال بود خواهش کردیم که اونها رو ببینه و اونیکه بهتر هست رو برامون بگیره که اون هم این کار و برامون کرد. ما برای ماه اول یرای آپارتمان یک خابه نزدیک به مرکز شهر با همه لوازم و اینترنت و تلویزیون کابلی  830 دلار پرداخت کردیم. البته برای جستجوی خونه موقت میتونید از سایت kijiji سر بزنید ولی نمیدونم هرچی که ما توی این سایت به ادمها پیام فرستادیم کسی به ما جوابی نداد.
البته این دو تا سایت برای پیدا کردن خونه یک ساله هم خیلی بدرد میخورن و حداقل میتونید حدود قیمت محله های مختلف رو از طریق این سایتها بدست بیارید. (البته بهترین راه اینکه اول محله مورد نظرتون رو انتخاب کنید بعد پیاده راه بیفتید و به آپارتمانهایی که برای اجاره توی اون منطقه هست زنگ بزنید و همون موقع ببینیدشون)

۱۳۹۱ مرداد ۲۹, یکشنبه

اولین روزکاری در مونترال

دیروز به لطف کامیونیتی ایرانی که بعضی ها میگن از اون باید حضر کرد و ما نکردیم، کار پیدا کردم یا بهتر بگم دوست دوستم که اونجا کارمی کرد اون رو برام پیدا کرد. البته کار جنرال و با حداقل دستمزد (اپراتوری ماشین تزریق پلاستیک).
من دو تا رویکرد میتونم داشته باشم یکی اینکه به یاد بیارم توی شش سال گذشته یه کار لوکس مهندسی داشتم توی یه شرکت خوب بین المللی با حقوق و مزایای عالی، اونجام برا خودم کسی بودم حالا اینجا شدم کارگر ساده یه کارگاه، تازه اونم به لطف دوستان. اعتراف میکنم که خوب بعضی وقتها توی توی اونور ذهنم روش روبه اینطرفه کاریشم نمی تونم بکنم.
یه روی کرد دیگه اینکه یکم بیش تر از اون شش سال گذشته رو برگردم عقب ولی نه خیلی، یه توضیح توی پرانتز بدم من 9 سال پیش لیسانسم رو از دانشگاه گرفتم ولی سه ماه پیش از اتمام درسام و دفاع پروژم یه شرکت تو خیابان بهار با دوستم راه انداختیم برای تولید نرم افزار، سرمایه هم فقط 3 میلیون پیش پرداخت دفتر رو داشتیم منم شدم مدیر عامل و میز و دسته چک و آره و اینا ... در مقاطعی هم 3 تا کارمند داشتیم که اوج دوران شرکت ما بود. پروژه های خوبی هم انجام دادیم ولی علی رغم تلاش نهایتا بعد دو سال و نیم شرکت بلاخره به گل نشست پرانتز بسته. خوب دقیقا باید برگردیم دقیقا اینجا اون موقع کلی ادعای برنامه نویسی داشتم و کلی پروژه درست و حسابی دولتی و غیر دولتی تو رزومم بود دو هفته هر جا رزومه میدادم به جایی نمیرسید، اون موقعی که تو دانشگاه رشته مخابرات رو می خوندم اوضاع کار مخابرات تو ایران خیلی خوب نبود و از همون اوایل دانشگاه من به این نتیجه رسیدم که باید از راه برنامه نویسی برا خودم درامد درست کنم از همون دانشجویی هم خوب پروژه میگرفتم و درامد خوبی هم داشتم همیشه هم بر این باور بودم که من مهندس مخابرات نخواهم شد. ولی تو همون زمان با خصوصی شدن مخابرات و توسعه شبکه مبایل و شروع به کار شبکه تالیا بازار کار مخابرات یه جون تازه گرفت یه روز که داشتم توی همشهری دنبال آگهی استخدام میگشتم (اون موقع اول تو صفحه های رنگی دنبال کار می گشتم چون معتقد بودم رزومم به درد شرکت های بزرگ می خوره و اوناهم تو نیازمندی ها آگهی نمیکنن بعد میرفتم سراغ ستون برنامه نویسهای نیازمندی ها) توی نیازمندی ها یهو دیدم یجایی یه بنده خدا یه آگهی تک کادر زده و نوشته مهندس مخابرات و زیرشم یه شماره تلفن داده، حتی ننوشته بود مثلا "مهندس مخابرات با شرایط ... نیازمندیم" یا هرچیز دیگه، کلا کوتاه ترین آگهی اون صفحه بود برای همین هم تو چشم میزد. منم زنگ زدم و وقت مصاحبه گرفتم و استخدام شدم.
 اونجا چایی هم ریختم کف سایت موبایل هم جارو زدم ملات سیمان برای فنس درست کردم جوشکاری و دکل بندی هم کردم تا کارای فنی سایت. حقوقم هم ماهی 180 هزار تومن بود بدون بیمه و قراداد که مدیرش ماه اول حقوقم رو داد ولی چون از کارم خیلی راضی بود دیگه تو چهارماه بعدش بهم حقوق نداد فقط بعضی وقتا 30 یا 40 هزار تومن پول میداد که خرج راهم باشه کلا تو چهار ماه به اندازه یک ماه هم پول نداد بهم، این روش یه سری از کارفرماهای حروم زادس تو ایران که اگه از کار کسی راضی باشن و نگران باشن از رفتنش به جای دیگه، طلب کارش میکنن از شرکت تا اهرم فشار باشه برای موندن تو اونجا. دست آخر تو ماه پنجم یه روز تعطیل مدیرم گفت باید بیای سرسایت منم گفتم نمیام کار دارم پای تلفن گفت اگه نیای از طلبت خبری نیست و اخراج میشی منم بهم برخورد و کلی دربری بارش کردم و تمام. البته چند روز بود که یه پروژه توپ برنامه نویسی گرفته بودم برای شورای شهر و بعد از کمتر از یک ماهم رفتم تو یه شرکت خیل خوب ترکیه ای با حقوق و مزایای خیلی بالاتر و از اونجا هم رفتم به بهترین شرکت مخابراتی اون زمان.
درسته که تو اون شرکت کلی حمالی کردم اما جوان بودم و با نشاط برامم مهم نبود و کلی هم حال می کردم که مثلا کنار اتوبان کردستان با چندتا کارگر فنس سایت میزنم و همون کنار اتوبان باهاشون رو زمین کنار پیادرو ناهار نون و کالباس خشک بخورم، کلی تجربه و خاطره پیدا کردم. ( سه چهار سال پیش یه دوره شرکت برای من و چند تا از همکارام گذاشته بود با عنوان مدیریت استراتژیک استادش آقای دکتر حقیقی بود _شاید هم یه اسم دیگه داشت ولی این تو ذهن من اومد الان_ تو یکی از جلسات یهو برگشت گفت می خوام یه خاطره برام هرکسی تو یه کاغذ بنویسه و گفت اولیشم خودم میگم و شروع کرد که بچه که بوده یه باری با دوستاش داشته از مدرسه میامده دوستش میخواسته به یه گنجیشک سنگ بزنه سنگه شیشه خونه یه بندخدایی رو شکسته و انا هم باهم در رفتن. ما هم یک یه خاطره نوشتیم و  بعضی ها می گفتند چیزی به ذهنشون نمیاد ولی همه رو مجبور کرد، بعد که نوشتن همه تموم شد گفت این را جمع نمیکنم فقط خودتون بخونید اگه خاطرتون مثل من مال خیلی وقت پیشه و تازه شیشه رو هم خودتون نشکستید و فقط فرار کردین هیچ وقت چیزی نمیشید ولی اگه هر روزتون پر خاطرس و مال امروز رو نوشتید، شاید بجایی برسید. خلاصه ما هم دیروز رفتیم تزریق پلاستیک)
این قدر چرت و پرت نوشتم که رشته کلام از دست خودم هم در رفت کلا چند تا پاراگراف بالا برای این بود که بگم برای یه رویکرد دیگه باید بجای شش سال، هفت سال برگردم عقب تا یاد حمالیام بیفتم و الان که دوباره دارم میرم سر کار یدی احساس جوانی بکنم و شادابی و منتظر کلی خاطره باشم. خوب یه پولی هم درمیاریم یه جورایی اونجا برام باشگاه بدنسازی هم هست 8 ساعت کار مدام پای دستگاه بدون تایم استراحت و چایی و ... نهار رو هم کنار دسنگاه خوردم بطری آبمم کنار دستم بود توالت هم  یه جوری بود که همون اول صبح که دیدمش کلا فکرش و از سرم بیرون کردم که گذرم به اینجا بیفته، فکرکنم این جوری طراحی شده اصلا برای همین. الانم چهل ستون بدنم درد میکنه اما این دردو دوست دارم منو یاد زمانایی که میرفتم توچال میندازه  اگه تا قله میرفتم دردش تو مایه های درد الانم بود. البته الان دو ماه و نیم که تو منترال در خد مت  همسر گرامی تو خونه دارم استراحت میکنم برا همینم بدنم عادت به هیچ کاری رو نداشت وگر نه اونقدر هم سخت نبود.
تا بعد.

۱۳۹۱ مرداد ۲۶, پنجشنبه

فریت بار

در مورد فریت بار سعی میکنم کامل و خلاصه توضیح بدم
بسته بندی بار یکی از عوامل موثر در قیمت نهایی ارسال بار شماست به دو دلیل یک اینکه اگه محموله شما بسته بندی درستی نداشته باشه باید برای هربسته مبلغ 5000 تومان بابت گونی کردن در فرودگاه بپردازید و کلی هم وقت از دست میدید. دوم اینکه در قیمت گزاری درسته که معیار رو وزن در نظر میگیرن اما یه ضرایبی هم از حجم رو به وزن اضافه میکنند که مثلا اگر بار شما 200 کیلو وزن داره ولی کلی بسته بزرگ و سبک هستش قیمت نهایی آن از یک بار کم حجم 200 کیلویی دیگه کلی  بیشتر می شود.
برای بسته بندی اگه ساکن تهران هستید بهتره یه سر به میدان اعدام و حوالی اون بزنید اونجا جاهایی هست که کارتن های خالی و یک شکل میفروشند. یک شکل بودن و محکم بودن کارتن ها بارگیری اونها رو تو تهران و مونترال برامون خیلی آسون تر کرد و باعث شد ما مبلغ 5000 بابت هر بسته رو ندیم. کلا هرکی اونجا بار ما رو میدید یه دستی به کارتونهای مرتب و یک شکل میکشید و از ما میپرسید اینهمه کارتن یک شکل رو از کجا پیدا کردید؟
سه چهار روز قبل از پرواز به تمام شرکتهایی که توی این لینک http://ikia.airport.ir/HomePage.aspx?TabID=8723&Site=ikia.airport&Lang=fa-IR وجود دارن زنگ بزنید و از اونها قیمت بپرسید. تخمینی که شما از وزن بارهاتون اعلام میکنید خیلی توی قیمت موثره پس سعی کنید تا جایی که می تونید عدد درستی رو براورد کنید. ما بارهامون رو با یکی از همین شرکتها فرستادیم اسم مسئولش آقای جواهری بود و بهترین قیمت رو به ما داد. ما حدود 430 کیلو بار داشتیم (البته همه بار برای ما نبود و برای صرفه جویی دو خانواده با هم بارهامون رو یکی کردیم) که کیلویی 2.7 دلار و با نرخ دولتی با ما حساب کردند و با KLM بار مارو فرستادند. این شرکت یه خوبی دیگه هم داشت اونها خودشون وانت هم برای حمل بار از منزل تا فرودگاه همچنین کارگر برای بارزدن هم فرستادن 50 برای وانت 20 برای کارگر. در ضمن با پرداخت 30 تای دیگه نیازی نبود که من هم همراه بارها برم و اونها خودشون همه کارها رو میکردند و نیازی به حضور من هم نبود دست آخر حدود 50 تای دیگه هم بابت شیرینی بچه ها و انعام و... پرداخت کردیم.
اما به دلیل اینکه همیشه این احتمال هست که ارزیاب ها بسته ها (یکی یا همه) رو باز کنند من خودم رفتم تا اگه باز شد خودم دوباره بسته بندیشون کنم.
ما از شرکت خواستیم تا یکم بار مارو دیرتر بفرستند مونترال تا یکم اونجا جا بیفتیم و بعد بریم دنبال بارها که اونها با یه تاخیر 4 روزه (البته 14 و 15 خرداد هم بود) ازتهران فرستادند و 8 جون بارهامون رسیده بود مونترال.
ما توی بارنامه تلفن دوستمون را داده بودیم و اونها تماس گرفتن که بار ما رسیده البته ما خودمون از سیستم انلاین هم چک کرده بودیم و میدونستیم که رسیده. البته اینجا از ما 120 دلار هم بابت هزینه های فرودگاه مونترال گرفتند که البته ایمیل هم به KLM زدم بابت اینکه من تمام هزینه هارو پرداخت کردم ولی جواب دادن که پول زوره و باید بدی!
قسمت آخر این جریان تحویل گرفتن و حمل بارهاست از فرودگاه به خونه توی مونترال. چندتا نکته اینجا وجود داره که من قبلا در موردش توی وبلاگها نخونده بودم. روزی که به ما زنگ زدن من ازشون پرسیدم که اونجا وانت برای کرایه و حمل بار وجود داره که گفتند بله و چندتا شرکت اینجا هستند که میتونید با اونها هماهنگ کنید و بعد هم ازشون ساعت کاری اونجا رو پرسیدم که گفتند که تا ساعت 8 شب میتونم برم و بارهارو تحویل بگیرم البته توضیح داد که قبلش یه نیم ساعتی هم کارهای گمرکی طول میکشه. من هم آدرس دفتر بار klm  از گوگل پیدا کردم و دیدم با اتوبوس میشه رفت و یه جوری رفتم که 6:30 بعد از ظهر اونجا بودم اما دو نکته رو یاد گرفتم اول اینکه شرکت های وانت بار تا ساعت 5 بیشتر نیستد دوم اینکه گمرک از اونجا خیلی دوره و با ماشین حدود 15 دقیقه طول میکشه و اون ساعت باز تاکسی در حوالی دفتر وجود نداره. به هر حال من برگشتم و برای فردا برنامه ریزی کردم. من اون شب یه ون بزرگ از شرکت  http://www.uhaul.com  برای فرداش  اجاره کردم تا هم راحت تر برم فرودگاه هم  مسیر گمرک رو پول تاکسی ندم هم بار ها رو بیارم خونه. این شرکت برای 6 ساعت ماشین رو 19.5 دلار اجاره میده که البته باید به ازای هر کیلومتر هم یه مبلغی رو بپردازید 15 دلار هم بابت بیمه و البته پول بنزین رو هم باید در نظر بگیرید. من یه چرخ هم ازشون اجاره کردم که خیلی کارم رو راحت کرد و کارتونها رو روش میزاشتم و راحت تا توی خونه میبردم اجاره ماشین و کیلومترش تا فرودگاه و پول بنزین در مجموع 110 دلار برامون هزینه داشت که البته هم فال بود هم تماشا.
این نکته رو باید تاکید کنم که من توی چندتا سایت خونده بودم که اینجا گواهینامه بین المللی که اتوموبیل رانی ایران اون رو میده معتبر نیست و باید گواهینامه خودمون رو اینجا بدیم ترجمه ولی من اون ماشین رو با همون گواهینامه بین المللیم اجاره کردم و الان هم که ماشین خریدم دارم با همون رانندگی میکنم.
تو پست بعد در مورد اجاره مکان موقت می نویسم.   

دوماه و نیم در مونترال

کلا یکی از کارهایی که به من نمیاد این وبلاگ نوشتنه(نا گفته از ارشیو ما پیداست) اما چون در طول مدت پرسه مهاجرت خیلی از وبلاگ هایی مهاجرت کمک گرفتم این تجارب را مینویسم شاید یه روزی، یه جایی، یه باری، به درد یه بنده خدایی به خوره.
به طور خلاصه تیتر ماوقعی که برما گذشت رو اینجا میزارم تا کلا برگردیم سر داستان

خوان اول سپتامبر 2008 تصمیم به مهاجرت و جمع آوری مدارک
خوان دوم ژانویه 2009 رسیدن مدارک به دست سفارت کانادا در کشور دوست برادر و همسایه سوریه
خوان سوم می 2009 رسیدن فایل نامبر کبک به همراه چک هایی برگشتی و یک نامه که توضیح داده بود باید مانی اردر بفرستیم نه چک که به طرفت العینی انجام شد
خوان چهارم اکتبر 2009 مصاحبه کبک و قبولی، باز کردن پرونده فدرال و گرفتن بلافاصله فایل نامبر و لبنان و عشق و حال و ...
خوان پنجم یک سال صبر و بعد فرستادن نامه های پیگیری و فکس و سرزدن به سفارت و دیگر هیچ تا خسته شدیم.ا ژانویه 2011 که ازمون درخواست به روز رسانی مدارک رو کردند ولی بازم نزدیک به یک سال دیگه هم خبری نشد ازشون .
خوان ششم دسامبر 2011  بلاخره مدیکال آمد و انجام شد
خوان هفتم اپریل 2012 نامه درخواست پاسپورت مبنی بر حاضر بودن ویزا از سفارت کانادا در آنکار که ما ویزا رو 4 می 2012 به لطف دوستمون که حضوری به سفارت رفتند دریافت کردیم.

حالا که خیالم راحت شد که داستان اومده دستتون بقیش رو مینویسم که اگه هم داستانیم یا بودیم یا قرار هم داستان شیم بقیش رو بخونین وگرنه که هیچی.

از اینجای داستان مینویسم که ما در شهر دهوک از شهرهای زیبای کردستان عراق بودیم که نامه آماده بودن ویزا بعد از 4.5 ماه از تاریخ مدیکال به دستمون رسید (این بار با ایمیل) از اونجایی که هزینه رفت و آمد به آنکارا زیاد بود ما پاسپورتهامون رو با پست محترم تی ان تی فرستادیم برای دوستمون که اولش گفتند سه روزه میرسه آنکارا ولی هشت روز خواب رو به ما حروم کرد تا رسید دست دوستمون (عمرا دیگه از این شرکت بی در وپیکر اردنی استفاده نخواهم کرد) ایشون هم لطف کردن فورا دستی پاسهامون رو بردند سفارت و بعد از دو روز کاری با ویزا تحویل گرفتند.
القصه ما چون آدمهای با حالی هستیم (خودم و همسرم ) از همون عراق برای اول جون بلیط خریدیم و شروع کردیم به پیش فروش وسایل خونه و ردیف کردن بقیه کاره از جمله استعفای من از محل کارم . ما 5 می برگشتیم و 25 روز وقت داشتیم تا همه کارها رو ازجمله آماده کردن بستهای فریت و فروش وسایل خونه و دیگر کارها رو انجام بدیم (ما کلا 5-6 ماه بود که کردستان عراق زندگی میکردیم) منمجبور شدم تا 21 می هم سرکار برم و کلیه کارها رو همسر فداکارم انجام داد. ما اول جون راهی کانادا شدیم.
در مورد فریت یه پست مفصل خواهم گداشت.
ما بلیط یک طرفه لوفتهانزا گرفتیم به مقصد مونترال به مبلغ 1460000 تومان که اجازه حمل 23 کیلو بار رو برای هرنفر داشتیم اما در آخر مجبور شدیم یک بسته 23 کیلویی دیگه هم به عنوان اضافه بار به مبلغ 70 دلار(در اون زمان 90 هزارتومان شد) پرداخت کنیم چون بارهای همراهمون برای داخل زیادی سنگین بود هنگام دریافت کارت پرواز ازمون خواستند که بارهامون رو داخل یه بسته یکجا کنیم و این هفتاد دلار رو بپردازیم و برامون توضیح دادند که این کار بهتر از اونی که اضافه بار بدیم چون کلا ما تو این بسته جدید حدود 16-17 کیلو بیشتر بار نداشتیم که اضافه کنیم. پرواز اول اصلا خوب نبود جا مون خیلی تنگ بود و خیلی راحت نبودیم ولی پرواز دوم راحت بود و حسابی خستگی در کردیم. ما ساعت 12.10 به وقت مونترال به زمین نشستیم و عملا حا لا تازه مهاجرت شروع شده بود. این نکته رو هم باید اضافه کنم که برگه های لندیگ و ویزا رو قبل از سوار شدن به هواپیمای ایر کانادا با دقت چک کردند و باید همراهتون در کیف دستیتون باشه وگرنه پرواز بی پرواز.
داخل هواپیما یک فرم بهمون دادند که توش باید مبلغ نقدی که همراه داریم رو مشخص میکردیم و یکسری سوال دیگه در مورد چیزهایی که همراه داشتیم ازجمله دانه، آجیل و غیره که ما زدیم داریم و همین طور مشروبات الکلی و سیگار که در جداولی حجم و مقدار مجاز برای بردن به داخل کانادا بدون مالیات توضیح داده شده بود که ما اینکاره نبودیم ( اینجا سیگار خیلی گرونه یک پاکت سیگار کمل 9.5 دلار). بعد از گیشه کنترل پاسپورت درست بعد از کنتل پاسپورت یه اتاق بزرگ شیشهای بود که بالاش نوشته بود immigration office  ما علی رغم گفته مامور کنترل پاسپورت که گفت برید ظبقه پایین اول بارتون رو تحویل بگیرید بعد برید اداره مهاجرت اشتباهی رفتیم تو اون اتاقه که بهمون گفتند باید بریم اول بارمون رو تحویل بگیریم و بعد همون طبقه پایین بریم به سمت درب خروج اونجا راهنمایمون میکنن به سمت اداره مهاجرت.
داخل اداره مهاجرت خلوت بود و یگ خانم بسیار خوش برخورد ازمون برگه های لندینگ و پاسهارو گرفت و مطابقت داد و بعد در مورد پول نقد ازمون سوال کرد ( ما مقدای پول داخل ویزا کات تاجیکستان که از بانک پارسیان گرفته بودیم داشتیم که هرپی توضیح دادیم ما تو کردیت کارت دبیت داریم نفهمید و گفت فقط نقد تون رو بگید) بعد هم قضیه خوشامد گویی و یکم اطلاعات و حقوق کانادایمون رو برامون گفت و ما رفتیم دم در دفتر مهاجرت کبک. توی همون سالن انتها سمت چپ یه اتاق کوچیکه که بالاش نوشته اداره مهاجرت کبک که کنار در اتاق از این دستگاه های شماره گرفتن هست (دستگاه الکترونیکی نیست مثل نونوایی های تهران یه چیز کوچیک که یک رول شماره توش هست و شما اخرین شمار رو ازش میکنید_بعدا مفصلا در مورد مونترال به عنوان یک شهر مدرن(30 سال قبل) صحبت خواهیم کرد_). تا اینجا رو با انگلیسی جلو امده بودیم ولی داخل اتاق کبک فرانسه حرف زدیم همسرم فرانسش خوبه من ای دست و پا ششکسته یه چیزایی میگم. نهایتا داخل اونجا یسری فرم که آدرس ادارات مربوط به سین کارت و کارت بیمه بود بهمون داد و برامون یه قرار ملاقات عمومی با دفتر سرویس کبک گذاشت.
ما حدود ساعت 2:30 از فرودگاه اومدیم بیرن و دوستمون که ساعت ها منتظر ما بودند لطف کردن و ما رو به محل اقامت موقت بردند. در مورد اقامت موقت و باقی قضایا در پست بعدی توضیح خواهم داد.